Poznasz człeka swego Po bosych stopach jego

Muszę to napisać! No muszę!
Bo przecież nadmiar energii grozi eksplozją!

Jak ja uwielbiam te pracę.
Uwielbiam te niespodzianki
W ludzkiej formie.

I nic na to nie poradzę
Że Wszechu (czytaj Wszechświat) sobie mnie upatrzył
I tak lubi mnie uszczęśliwiać
Że i mnie z butów wyrywa
I daje mi najlepsze momenty
W tym moim zwyczajnym życiu

Kiedy idę do furtki
I co widzę? No co?
Bose stopy wychodzą z auta.
Oczy z daleka się śmieją.
Łapki machają.
I choć jeszcze się nie znamy.
To wiadomo, że już się szybko dogadamy.

I rzec by można - Poznasz człeka swego
Po bosych stopach jego
I każdy taki człowiek zostawia mi kawałek swojej historii.
Swojego doświadczenia. I ok wzmacniam.
Rozmową . Empatią. Sesją. Najlepsza wersje wydobywam.

Widzimy cudne możliwości tego Pana.
Tak życie go tak idealnie uskształtowało.
Charyzmę wydobyło.
I teraz tylko kuć własne rzemiosło

Ale czuje się też zainspirowana. Obdarowana.
Odmienna kultura. Nowe spojrzenia
I że tyle kilometrów przemierzył
Z Holandii aże

Czasem nie dowierzam.
I energia tu płynie tak naturalnie.
Otwarta duszyczka. Zdeterminowana.
Gotowa na swą pełnię
Takie porozumienie. Jestem taka wdzięczna.
Życie zakochuje się we mnie.
A ja w nim. Może mnie tak dalej obdarowywać.
Ludźmi.

Na do widzenia. Radosny człowiek
Bierze moje dłonie.
I mówi.
- Ale Ty też bądź szczęśliwa.
- Hmmm No przecież .

Nie odważyłabym się inaczej!

--------------------------------------------------------------------------