Kiedy żyjesz w zgodzie ze sobą
ludzie będą mieć opinie na Twój temat.
Widziane oczyma ich przekonań i percepcji, oczekiwań.
Możesz ich wysłuchać i mieć dobrą zabawę.
Tyle, że to niczego w Twoim życiu nie zmieni,
bo wiesz z czego się składasz.
Bo sam budowałeś siebie.
Kawałek po kawałku.
Dodawałeś sobie wiary kiedy oni wątpili
Szukałeś rozwiązań kiedy oni pytali po co Ci to?
Kułeś swoje rzemiosło od podstaw.
Ich opinie mówią o ich przekonaniach,
z których składa się ich świat.
Skoro nikt nie zbudował Ciebie
nikt też nie może Ciebie rozwalić.
Chyba, że mu na to pozwolisz.
Bo masz zaufanie.
Bo sam przeszedł swoją drogę
do swoich wartości, znalazł tę jakość w sobie
i potrafi ją w Tobie uszanować.
Jednak nim zbudujesz siebie stabilnego
najpierw rozsypiesz się na kawałki.
Rozpadnie się wszystko to, czym nie jesteś.
Przekonania, cele, koncepcje, teorie,
które dla Ciebie nie są prawdziwe.
Chwilowo będziesz w punkcie zerowym.
W sumie największy postęp w swoim życiu zrobiłam,
kiedy przestałam szukać odpowiedzi na zewnątrz.
A zajęłam się sobą.
Widziałam, że działało tylko to,
co sama sobie wypracowałam.
To był ten moment,
kiedy postanowiłam być w tym swoim życiu.
Obecna i uważna.
Ono mnie uczyło.
Ono mi pokazywało
gdzie jeszcze słabo stoję,
gdzie jestem chwiejna.
O co bardziej zadbać, czym się zająć.
Robiło to bezwzględnie.
Kiedy mróz na zewnątrz priorytet to grzanie wewnęrzne.
Brać życie takie jakie jest z blaskami i cieniami.
Bez zasilania go przekonaniami,
które nijak nie miały się do mojej codzienności.
Bez zatrzymywania doświadczeń, które najwięcej nauki niosły.
Codzienność to największy warsztat.
Narzędzia, które, sam stworzyłeś
działają na tyle na ile są prawdziwe.
Poparte własną praktyką
-----------------------------------
więcej o metodach pracy tu
